230 - Hvað bindur vorn hug?
Hvað bindur vorn hug við heimsins glaum,
sem himna arf skulum taka?
Oss dreymir í leiðslu lífsins draum
en látumst þó allir vaka,
og hryllir við dauðans dökkum straum,
þó dauðinn oss megi‘ ei saka.
Til moldar vígði‘ hið mikla vald,
hvert mannslíf, sem jörðin elur.
Sem hafsjór er rís með fald við fald,
Þau falla, en Guð þau telur,
því heiðloftið sjálft er huliðs tjald,
sem hæðanna dýrð oss felur.
En ástin er björt, sem barnsins trú,
hún blikar í ljóssins geimi,
og fjarlægð og nálægð, fyrr og nú,
oss finnst þar í eining streymi.
Frá heli til lífs hún byggir brú
Og bindur oss öðrum heimi.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir. Og upp
himinn fegri‘ en auga sér mót
öllum oss faðminn breiðir. Höfundur lags: C. E. F. WeyseHöfundur texta: Einar Benediktsson